پدر و مادر نباید محبت خود را تنها با بغل کردن، ادای کلمات و الفاظ خوب و رسیدگی به نیازهای فوری و جسمانی کودکان به آنها نشان دهند،محبت واقعی زمانی نشان داده می شود که به آنها کمک کنیم مستقل شوند و خودشان کارهایشان را انجام دهند.بهترین راه برای نشان دادن محبت خود به فرزندانمان کدام است؟

 در این زمینه، چند شیوه مشخص وجود دارد که عبارتنداز: گفتار، رفتار و رفع و نیازهایشان.مسلما شیوه انتخابی ما بستگی به مرحله رشد کودکمان دارد. محبت ما نسبت به نوزاد از راههای بسیار مستقیم و فیزیکی ابراز می شود مثل غذا دادن، بغل کردن، آرام کردن، نوازش کردن، حرف زدن و بازی کردن با آنها. محبت کردن به بچه های نوپا نیز مثل محبت به نوزادان است با این تفاوت که بر صحبت کردن با آنها و تشویق به یادگیری مهارت هایی مثل راه رفتن، غذا خوردن و لباس پوشیدن تاکید بیشتری می کنیم. بچه های پیش دبستانی و در سن آمادگی، به سرعت در بیشتر مهارت های شخصی خود مستقل شده و نیاز دارند برای رشد علائقشان، بیشتر در دنیای اطراف خود سیر کنند. اگر با تشویق و محبت، آنها را در انجام کارهایشان حمایت کنیم، دنیای اطراف خود را شجاعانه کشف خواهند کرد.شروع سن مدرسه مرحله مهمی از مراحل رشد کودک است. در این مرحله، ما می توانیم برای محبت کردن به آنها به کارهایی که در مدرسه انجام می دهد توجه کنیم و نشان دهیم که از خواسته های آنها حمایت می کنیم و برای آنها ارزش قائلیم. می توانیم کاری کنیم که شریک زندگی مدرسه ای آنها شویم، میتوانیم همراه آنها در گردش های دسته جمعی مدرسه شرکت کنیم ، فرصت های مناسبی برایشان فراهم کنیم تا بدون کوچکترین اعمال فشار مهارت های مختلفی مثل ورزش، موسیقی و تئاتر را بیاموزند.

یکی از راه های نشان دادن محبت به نوجوانان این است که هنگام تصمیم گیری هایشان مسئولیت پذیری بیشتری به آنها بدهیم. با چنین کاری نشان می هیم که برای رشد شخصیت آنها ارزش قائلیم. آنها به زودی جوانان و بزرگسالانی خواهند شد که خواه ناخواه می بایستی برای زندگی خود تصمیم گیری کنند.

پس به آنان آزادی عمل بیشتری بدهیم تا بتوانند برای حل مسائل خویش از فرصت های پیش آمده بهتر استفاده کنند. مسائل یک نوجوان عبارتند از نحوه خرج کردن پول تو جیبی، لباس پوشیدن، انتخاب دوست و ...البته اگر زمانی احساس کردیم که این آزادی به بهای آسیب آنها تمام می شود به آنها بفهمانیم که حق داریم، آنها را از کارهای مضر بازداریم.ما در عمل می توانیم به نوجوانان بیاموزیم تصمیماتی اساسی و مسئولانه بگیرند، مسائل را سبک و سنگین کنند و نتایج کار را همواره مد نظر بگیرند.

اگرشنونده خوبی برای درد دلهای نوجوان خود باشیم در واقع به نوعی به آنها محبت کرده و نشان داده ایم که دوستشان داریم. فرزندان خود را در آغوش بگیریم . بغل کردن ، نشانه محبت و مراقبت ما از کودکانمان است. کودکان وقتی بزرگتر می شوند و به سن نوجوانی می رسند از بغل کردن طفره می روند وتمایل چندانی به در آغوش کشیدن والدین خود ندارند و این برای والدین ناراحت کننده است . این حالت برای نوجوان حالت طبیعی فطری و ذاتی است.اگر کودکی با چنین ویژگی داریم همان قدر به او نزدیک شویم که خودش تمایل داد.بچه هایی که در کودکی والدینشان آنها را در آغوش نکشیده اند مسلما در آینده از آن دسته والدینی خواهند شد که نمی توانند بچه های خود را در آغوش بگیرند. کلماتی که به عنوان والدین بر زبان می آوریم بسیار اهمیت دارد. حتما به کودکانمان بگوییم که دوستشان داریم و بگوییم بچه های بسیار خوبی هستند.همه ما فرزندانمان را دوست داریم اما خود آنها نیز باید حس کنند که واقعا دوستشان داریم . این حس برای رشد اعتماد به نفس آنها ضروری است .اگر بچه ای درست رشد کرده باشد ولی از حس اعتماد به نفس کافی برخوردار نباشد به ندرت می تواند رشد شخصیت خود را کامل کند. تنها این مهم نیستکه کودکانمان را غرق در محبت کنیم یا تمام دنیای ما شوند بلکه باید آنها را با گفتار و اعمالمان مطمئن کنیم که برایشان ارزش قائل هستیم و مراقبشان هستیم اگر چنین کاری را انجام بدهیم برای آنها پایه ای محکم و قوی در زندگی بنا نهاده ایم که می تواند احساس اعتماد به نفس و ارزش خود را بر آن بنا نهند.