مدير اجرايي پيمايش ملي سلامت روان و سرمايه اجتماعي در استان خراسان جنوبي گفت به منظور تامين، حفظ و ارتقاء سلامت روان عموم مردم جامعه مطالعه و بررسي وضعيت اعصاب و روان عموم مردم ضروري است چرا كه سلامت روان عموم به اندازه سلامت جسم عموم اهميت دارد و بايد آن را مهم و جدي گرفت وي افزود با توجه به اينكه سلامتي عموم داراي سه جنبه جسماني ، رواني و اجتماعي است و نظام بهداشتي ما مي كوشد تا بهداشت و سلامتي را براي عموم مردم با هر سه جنبه مذكور تامين ، حفظ و ارتقاء بخشد لذا بدون بررسي وضعيت موجود اعصاب و روان عموم مردم جامعه نمي توان هيچ برنامه اي ريخت و هيچ گامي برداشت لذا به همين دليل در شرايط كنوني اجراي پيمايش ملي سلامت روان و سرمايه اجتماعي با همت اداره سلامت روان وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشكي و دانشگاه هاي علوم پزشكي كشور از مورخه 11/9/1393 در سراسر كشور آغاز شده و تا 28/12/1393 ادامه دارد.

بهروز كاظمي مدير اجرايي پيمايش مذكور در استان خراسان جنوبي هدف اصلي اين پيمايش را بررسي وضعيت سلامت روان و سرمايه اجتماعي افراد جامعه اعلام كرد و گفت هدف اين مطالعه و پيمايش اين است كه مشخص شود شيوع ناراحتي ها و فشار هاي عصبي مانند افسردگي و اضطراب و همچنين سرمايه اجتماعي در كشورما چه قدر است و مردم كشور ما چقدر در فعاليتهاي اجتماعي همكاري و مشاركت مي نمايند و نهايتا از نتايج اين مطالعه و پيمايش براي بهبود سلامت روان جامعه استفاده خواهد شد.

كاظمي گفت در اين پيمايش كشوري سهم استان خراسان جنوبي 1200 نمونه است كه به طور تصادفي از خانوار هاي محترم مناطق شهري و روستايي شهرستان هاي بيرجند ، قاين و فردوس تابعه استان خراسان جنوبي انتخاب شده اند و آدرس بلوك ها و سرخوشه هاي آنان نيز توسط وزارت بهداشت و درمان مشخص و اعلام گرديده است كه ا نشا ءالله در ماههاي آذر، دي ، بهمن و اسفند سال جاري مورد مصاحبه و پرسشگري قرارخواهند گرفت.

در پايان مدير اجرايي پيمايش ملي سلامت روان و سرمايه اجتماعي در استان از هم استاني هاي عزيز كه به عنوان نمونه در شهرستان هاي بيرجند و قاين و فردوس براي مطالعه در اين پيمايش ملي انتخاب شده اند درخواست نمود كه با پرسشگران پيمايش ملي سلامت روان و سرمايه اجتماعي كه با كارت شناسايي وي‍ژه و پرسشنامه به منازلشان مراجعه خواهند نمود همكاري لازم معمول فرمايند تا انشااله با استفاده از نتايج و يافته هاي حاصله ازاين پژوهش ملي سياست گذاران و برنامه ريزان نظام سلامت جامعه بتوانند آگاهانه و واقع بينانه سياست گذاري و برنامه ريزي نمايند.