1-تنها ساختار مناسب براي ارائه خدمات سلامت در قالب بيمه روستايي، شبكه هاي بهداشتي درماني كشور است. درمورد استقرار پزشك، ماما، ارائه دهندگان خدمات آزمايشگاهي، خدمات دارويي و ساير خدمات درماني و بهداشتي، طرحهاي گسترش شبكه ملاك خواهد بود. از سويي ديگر، ملاك در بخش خدمات بستري،  موضوع سطح بندي خدمات در قالب اجراي ماده 193 مي باشد.

2-وجود بسته خدمات بهداشتي و درمان سرپايي در سطح پزشك خانواده كه امكان بررسي كيفيت و كميت عملكرد خدمات را فراهم مي نمايد. بديهي است پس از انجام هماهنگي هاي لازم با سازمان بيمه خدمات درماني، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي بسته خدمات مورد نظر را در اختيار دانشگاههاي علوم پزشكي قرار خواهد داد.

3-تعيين جمعيت معين براي يك تيم پزشك خانواده. با انجام بررسيهاي بعمل آمده كارشناسي در برنامه كشوري اصلاح نظام سلامت ودرنظر گرفتن بسته خدمات پزشك خانواده، جمعيتي درحدود 2000 تا 4000 نفر بازاي هر تيم پزشك خانواده مناسب خواهد بود. بسيار ضروري است كه جمعيتهاي روستايي در قالب جمعيتهاي تحت پوشش خانه هاي بهداشت و بدون تغيير در طرحهاي گسترش شبكه، تحت پوشش پزشك خانواده قرار گيرند.

4-تبيين مسير ارجاع كه يكي ديگر از محورهاي اصلي پزشك خانواده است، در مناطق روستايي كشور براساس شرايط منطقه، ميزان دسترسي به خدمات تخصصي، طراحي راهكارهايي براي مديريت اطلاعات از سطح متخصص به پزشك خانواده و شرايط ترابري روستايي متغير خواهد بود. در چنين شرايطي بايد ضمن رعايت كليه نكات پيشگفت، مناسب ترين شكل ارجاع از ديدگاه بيمار طراحي گردد.

5-شايد ساده ترين شيوه ارزشيابي برنامه پزشك خانواده، سنجش ميزان رضايت گيرندگان خدمت است كه بايد در مراحل طراحي، اجرا و ارزشيابي برنامه روستايي به عنوان محوري ترين شاخص موفقيت بيمه خدمات روستايي و پزشك خانواده مد نظر باشد.

6-آخرين و شايد اصلي ترين محور اجراي برنامه پزشك خانواده، موضوع مكانيسم پرداخت وفرايند پايش عملكرد پزشك خانواده است كه پس از تدوين نهايي توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي و با هماهنگي  بيمه خدمات درماني، به مورد اجرا گذاشته خواهد شد.