کارشناس سوء مصرف مواد

نام و نام خانوادگی: ملیحه راستگو
مدرک: کارشناس ارشد روانشناسی بالینی
تلفن داخلی: 5542
مستقیم: 32395542-056
ایمیل: m.rastgoo@bums.ac.ir
برنامه های سوء مصرف مواد
برنامه آموزش مهارت های فرزندپروری نوجوان سالم ( 17-12 سال )
مهارتهایی که در این برنامه از آن تحت عنوان «مهارتهای فرزندپروری پیشگیرانه» یاد میکنیم مهارتهایی است که صرف نظر از جنبه پیشگیری از اعتیاد، بطور عام به استحکام و ثبات خانواده، ارتباط مناسب اعضای خانواده با یکدیگر و رشد و تکامل سالم فرزندان میانجامد. بد نیست در اهمیت پیشگیری اولیه از سوء مصرف مواد در دوران کودکی و نوجوانی به این نکته هم اشاره کنیم که برخی پژوهشها نشان داده است مصرف مواد در این دوران میتواند بر مغز فرد که هنوز دوره رشد و تکامل آن کامل نشده است تاثیراتی برگشت ناپذیر بگذارد.
برخی والدین در دوره نوجوانی تاثیر دوستان را مهمتر از نقش پدر و مادر در نظر میگیرند، بدون این که بخواهیم نقش مهم همسالان را کتمان کنیم، باید بگوییم که اکثر پژوهشهای دنیا نشان میدهند که والدین در دوره نوجوانی هم قویترین الگوی فرزندان خود هستند و بیشترین نفوذ را بر آنها دارند. حتی پدر و مادر در صورت داشتن مهارتهای فرزندپروری میتوانند در تقویت تاثیر مثبت دوستانوجلوگیری از تاثیر منفی احتمالی نقش تعیینکنندهای داشته باشند. این حقیقت مسئولیت پدر و مادر را در ایجاد شرایط مناسب و سالم برای فرزندانتان افزایش میدهد. به همین دلایل است که اکثر برنامههایِ جدید پیشگیری دنیا مبتنی بر خانواده و والدین است، در واقع والدین میتوانند به شیوههای متعددی به رشد مثبتِ نوجوان کمک کنند و آنها را از سوء مصرف مواد باز دارند.
اهداف کلی برنامه در کشور:
· ارتقا مهارتهای فرزند پروری والدینگروه سنی 12-17 سال در راستایکاهش اختلالات مصرف مواد
برنامه ارزیابی، تشخیص و مراقبت اختلالات مصرف دخانیات، الکل و مواد در نظام مراقبتهای اولیه
براساس آخرین آمارتأییدشده ستاد مبارزه با مواد مخدر در سال 1390، شیوع اعتیاد (وابستگی) به مواد غیرقانونی در جمعیت سنی 15 تا 64 ساله کشور، 65/2% معادل 325/1 میلیون نفر گزارش شد. بر اساس گزارش سازمان پزشکی روزانه 8 نفر در اثر اعتیاد به مواد غیرقانونی (شامل الکل) جان خود را از دست میدهند.
در مطالعه بار بیماریها وزارت بهداشت در سال 1382، وابستگی به مصرف مواد پس از حوادث ترافیکی،بلایای طبیعی،بیماریهای ایسکمیک قلبی و افسردگی، جایگاه پنجمِ بار بیماریها و البته در جمعیت مردان، پس از حوادث و بلایا، بالاترین مقدار بار بیماریها را دارد.
در مطالعه ملی بار بیماریها سال1389، بار بیماری و عوامل خطر مصرف سیگار، مواد و الکل به ترتیب در جایگاههای پنجم، دهم و دوازدهم به لحاظ دخالت عوامل خطر در بار بیماریهای کشور قرار گرفتند. مطالعه بار جهانی بیماریها در سال 2015 در مقایسه با سال 1990، روند افزایش بار بیماریهای قابل انتساب به مصرف مواد دخانی، الکل و مواد را نشان می دهد. این روند ضرورت توجه بیش از پیش به مداخلات اختلالات مصرف مواد را در کشورهای در حال توسعه از جمله کشور ما را گوشزد مینماید.
با توجه به مشکلات موجود (موارد مذکور) و نیازهای جامعه در حوزههای پیشگیری از اعتیاد، که بیشترین حجم این مشکلات و نیازها در مناطق شهری، بویژه در مناطق حاشیه است و به دلیل عدم وجود نظام شبکه در شهر، نبود نیروی پرسنلی متخصص مرتبط (کارشناس سلامت روان) در ساختار تشکیلاتی، کمبود مراکز خدمات جامع سلامت و پایگاههای سلامت، متمرکز بودن خدمات سلامت در مناطق روستائی نسبت به مناطق شهری، پائین بودن سطح سواد سلامت روان در جامعه و... ضرورت اجرای برنامههای پیشگیرانه از اختلالات روانپزشکی، پیشگیری از اعتیاد، افزایش دسترسی به خدمات و افزایش جمعیت تحت پوشش برنامه سلامت روان، شناسائی بیماران و ارتقای خدمات کمی و کیفی برنامه های این حوزه و... بدون اجرای طرح تحول سلامت امکان پذیر نبود. بنابراین طرح تحول سلامت فرصتی بود برای ادغام تمام برنامه های مرتبط با سلامت روان بویژه پیشگیری از اعتیاد در نظام شبکه، و بدون تردید با ساختار قبلی پرداختن به این موارد و مفاهیم در حوزه سلامت روان امکان پذیر نبود.
مطالعات جهانی نشان میدهدکه دربرنامه های پیشگیری اولیه ازمصرف موادحساس سازی جمعیت عمومی نسبت به مصرف موادتحت برنامه غربالگری باعث می شود ازگرایش به مصرف و وابستگی به سیگارالکل ومواد درافراد جلوگیری شود. لذا از نیمه سال 1392، ادغام برنامه در طرح تحول نظام سلامت مورد توجه قرار گرفت.
هم اکنون این برنامه با هدف پوشش دهی خدمات ارزیابی، تشخیص و مراقبت از اختلالات مصرف دخانیات، الکل و مواد در گروه سنی زیر 60 سال و مادران باردار به شکل ادغام یافته در نظام مراقبتهای اولیه در یک روند توسعه ای، با تلاش مستمر جهت ارتقا کمی و کیفی خدمات و ظرفیت سازی مناسب در مراکز بهداشتی درمانی کل کشور در حال انجام است , و با توجه به روند ارتقایی برنامه و تلفیق برنامه دخانیات، در سال 1397 نسخه جدید منابع آموزشی و دستورالعمل اجرایی برنامه، کارگاه های آموزشی مرتبط و اصلاح و تکمیل فرایند ثبت خدمت در سامانه الکترونیک سلامت انجام خواهد یافت .
اهداف کلی برنامه در کشور:
· افزایش دسترسی به خدمات ارزیابی، تشخیص و مراقبت اختلالات مصرف دخانیات، الکل و مواد در نظام
مراقبت های اولیه
· افزایش پوشش خدمات ارزیابی، تشخیص و مراقبت اختلالات مصرف دخانیات، الکل و مواد در نظام مراقبت های اولیه
برنامه کاهش آسیب مصرف مواد
برنامه کاهش آسیب مصرف مواد شامل برنامه ها و مداخلاتی است که با هدف اولیه کاهش عواقب بهداشتی، اجتماعی و اقتصادی متعاقب مصرف مواد مخدّر و محرک صورت می گیرد و الزاماً با کاهش مصرف مواد همراه نیست. فرد مصرف کننده، خانواده های آنان و بقیه افراد اجتماع از برنامه های کاهش آسیب بهره مند میگردند.
در ارائه برنامههای کاهش آسیب در کشور که مبتنی بر سیاستها و واقعیتهای موجود کشور ،این واقعیت که فرد مصرف کننده تصمیم دارد به مصرف مواد به صورت تزریقی یا غیرتزریقی ادامه دهد، مورد پذیرش قرار میگیرد. بدیهی است که این به معنای تأیید ادامه مصرف مواد به هیچ روشی نمیباشد. همچنین با فرد مصرف کننده تزریقی مانند یک انسان و با احترام برخورد میشود و انتظار میرود که فرد مصرف کننده تزریقی مانند هر شهروند دارای حقوق وم حدودیت های قانونی رفتار نماید. بنابراین مصرف کننده مواد نیز مسئول رفتارهای خویش میباشد. برنامه سرنگ و سوزن در مقابل خدمات پرهیزمدار یا درمان نگهدارنده نبوده و نیست. این برنامه تلاش دارد تاگستره خدمات مرتبط با سلامتی مصرف کنندگان مواد را هرچه بیشتر گسترش داده و از این مسیر گام مهمی در حفظ و ارتقاء سلامت جامعه بردارد. همچنان که مصرف مواد و مصرف تزریقی مواد محدود به شهر های بزرگ نمیباشد، گستره خدمات سرنگ و سوزن نیز فقط در مناطق شهری کشور نبوده و کلیه مناطق شهری و روستایی باید از این خدمات استفاده کنند. بدیهی است رعایت اصل مقرون به صرفگی باید در پیاده سازی و ارائه خدمات در هر منطقه مد نظر باشد.
جدی ترین و شایعترین عارضه بالقوه اختلالات مصرف مواد، بیماریهای منتقله از راه تزریق مشترک (HIV و برخی هپاتیت های ویروسی است). در راستای کاهش عواقب بهداشتی، اجتماعی و اقتصادی مصرف مواد، وزارت بهداشت با همکاری ستاد مبارزه با مواد مخدر کشور نسبت به راه اندازی مراکز ارائه خدمات کاهش آسیب اقدام نموده است. نتیجه اجرای برنامه های کاهش آسیب، کاهش سیر پیشرونده و فاجعه بار HIV از راه تزریق مشترک بوده است بطوریکه سهم اعتیاد تزریقی در بروز موارد جدید HIV از حدود 80 درصد در سالهای شروع برنامه (1381) به 32 درصد در شش ماهه اول سال 1396 رسیده است.
امید است با ارتقاء برنامه های کاهش آسیب در بین مصرف کنندگان تزریقی، شیوع اچ آی وی در این گروه را که در حال حاضر 8/13 (مشخص شده در آخرین مطالعه BSS) می باشد، باز هم کاهش دهیم. در مطالعه ماقبل آخر در این گروه شیوع اچ آی وی 15 درصد هست که خود حاکی از برنامه های موفق در این حوزه می باشد ولی نکته قابل توجه افزایش برنامه های شناسایی ویروس اچ آی وی هست که مساله تقویت سیستم موجود را بیش از بیش می طلبد.
انتخاب حالت کور رنگی
سرخ کوری سبز کوری آبی کوری سرخ دشوار بینی سبز دشوار بینی آبی دشوار بینی تک رنگ بینی تک رنگ بینی مخروطیتغییر اندازه فونت:
تغییر فاصله بین کلمات:
تغییر فاصله بین خطوط:
تغییر موس:
تغییر فونت:
تغییر رنگ ها:
رنگ اصلی:
رنگ دوم:
رنگ سوم: