نمک صورتی به طور طبیعی به رنگ صورتی بوده و در بین مردم به نام نمک هیمالیا معروف است. بسیاری از مردم فکر می کنند که این نوع نمک غنی از مواد معدنی است، به همین خاطر اغلب تصور می‌شود که نمک صورتی بسیار سالم‌تر از نمک خوراکی معمولی است به همین خاطر در سال‌های اخیر، نمک صورتی توسط رسانه‌ها محبوبیت بیشتری پیدا کرده است با این تصور که فواید سلامتی و تغذیه ای آن نسبت به نمک خوراکی سفید برتری دارد.

در مورد نمک صورتی بیشتر بدانیم:

نمک صورتی هیمالیا مانند نمک خوراکی عمدتاً از سدیم کلرید تشکیل شده است. وجود مواد معدنی به ویژه آهن، موجب رنگ صورتی این نمک شده است. در تحقیقی که در سال 2020  از خرده‌ فروشی‌ها در استرالیا انجام شده است، تنوع گسترده ای در نوع و طیف مواد مغذی و مواد معدنی غیر مغذی در نمونه های نمک صورتی مشاهده شد و به طور کلی حاوی سطوح بالاتری از مواد معدنی نسبت به نمک خوراکی بود.

مطالعات اندکی محتوای معدنی نمک های صورتی را در سطح بین المللی گزارش کرده اند و نمک صورتی حاوی انواع مواد مغذی ضروری از جمله آهن، روی و کلسیم است، اما برخی از نمونه ها حاوی ناخالصی ها یا مقادیر نسبتاً زیادی از مواد معدنی غیر مغذی مانند آرسنیک، سرب و کادمیوم هستند. مواد معدنی غیر مغذی هیچ فایده ای برای سلامتی ندارند و حتی در دوزهای نسبتاً کم منجر به آسیب های متعدد بدن می شود. افرادی که مشکلاتی در کبد، کلیه یا بیماری های قلبی یا فشارخون بالا دارند و کسانی که به توصیه پزشک از مصرف سدیم منع شده اند باید در مصرف نمک و همین طور نمک صورتی احتیاط کنند. خطر سلامت عمومی ناشی از مواد معدنی غیر مغذی بالقوه مضر باید با تحقیقات بیشتر مورد بررسی قرار گیرد و توسط نهادهای نظارتی مواد غذایی مورد بررسی قرار گیرد.

با توجه به افزایش علاقه مصرف کنندگان به نمک صورتی و خطر بالقوه آلودگی مواد معدنی غیر مغذی مضر، تحقیقی در مورد ترکیب معدنی نمک صورتی در استرالیا انجام شد.

این اولین مطالعه ای است که ترکیب معدنی نمک صورتی موجود برای خرید در استرالیا را تجزیه و تحلیل می کند و آن را با کنترل نمک خوراکی سفید یددار مقایسه می کند. نمک صورتی حاوی مقادیر قابل توجهی کلسیم، آهن، منیزیم، منگنز، پتاسیم، آلومینیوم، باریم، سیلیکون و گوگرد بود، اما میزان سدیم کمتری در مقایسه با نمک خوراکی سفید داشت.

تفاوت نمک صورتی هیمالیا با نمک معمولی:

نمک هیمالیا از نظر شیمایی بسیار شبیه به نمک طعام است. عقیده رایج این است که نمک هیمالیا کمتر از نمک معمولی سدیم دارد. درحالی که چنین نیست و هردو حدود ۹۸ درصد سدیم دارند. تنها تفاوت در این است که نمک هیمالیا بلور های درشت تری نسبت  به نمک معمولی دارد و بنابراین در مقدار یکسانی از هردو نوع نمک هیمالیا سدیم کم تری خواهد داشت. میزان شوری نمک هیمالیا هم کم تر از نمک معمولی است بنابراین در هنگام مصرف باید میزان بیش تری نسبت به نمک معمولی استفاده شود تا طعم دلخواه به دست آید.

با وجود بسیاری از مواد مغذی موجود در نمک صورتی که برای سلامتی ضروری هستند (مانند کلسیم، آهن، منیزیم و پتاسیم)، مصرف بسیار زیاد نمک صورتی (بیش از 30 گرم در روز) که بتواند این مواد مغذی را تامین کند مورد نیاز است که با توجه به دریافت زیاد سدیم توصیه نمی شود. بنابراین لازم است برای دریافت مواد مغذی ضروری دیگر بجای استفاده از نمک صورتی از منابع غذایی دیگر مانند میوه ها، سبزیجات، گوشت های بدون چربی و جایگزین های آنها، حبوبات، آجیل، دانه ها و غلات استفاده گردد.

در هنگام استفاده از نمک هیمالیا حتما به نکات زیر توجه نمایید:

با توجه به کمبود منابع ید درمواد غذایی روزانه و با توجه به تاثیری که ید در کاردکرد غده تیروئید و متابولیسم بدن دارد  امروزه این ماده مهم معدنی از طریق مصرف نمک یددار و تصفیه شده به دست می آید. اما از آنجایی که نمک هیمالیا میزان کم تری نسبت به نمک های یددار موجود در بازار ید دارد. بنابراین در مصرف آن به این نکته باید توجه داشته شود.